San Francisco, Californie
Een U bocht van heb ik JOU daar
De afgelopen jaren heb ik redelijk wat de verduren gehad bij de autohuurbalie op dit vliegveld. Een standaard vraag die je altijd voor je kiezen krijgt, is of je echt geen extra verzekeringen wil afsluiten met de verontwaardigde blik en soms cynische snauw achteraf als je deze vraag netjes afwimpelt. Een enkele keer ben ik uitgemaakt voor een idioot omdat ik een auto huurde vanaf San Francisco naar New York. Ik loop hier al lang genoeg mee om te weten dat het personeel hier vrij lang meegaat en ze ondertussen kan lezen. Voordat ik aan de beurt ben vraag ik me af of ze nu ook gaan mekkeren nu in voor 4 weken een auto huur, maar het afleverstation in Las Vegas slechts 900 km vanaf hier verwijderd is. De wijsneuzen die ik de afgelopen jaren voor mijn snufferd heb gehad, die waren er zoals gebruikelijk (zou met niet verbazen als hun slaapzak achter in het kantoor ligt). Deze keer iemand anders, Gee-Soez zou ik zijn naam uitspreken. Standaard riedel, of ik geen extra verzekeringen wilde en met minachting over mijn reserving voor een auto uit de "Premium" klasse adviseerde onze kundige knaap een upgrade naar een hogere klasse a raison een extra 3-400 dollar of zo. Kennelijk heb ik punten gescoord op mijn karma, want bij binnenkomst van de parkeergarage waren gewoon alle auto's in de klasse die ik had gehuurd op. OP. Da's nieuw voor me. Een alleraardigste mevrouw noteerde mijn naam en zei "We gaan ervoor zorgen dat u zo aan het rollen bent meneer". En verhip ze had gelijk. Een witte full-size SUV komt voorrijden. "Kijkt u eens, een gratis upgrade". Mag ook wel eens na al die jaren trouwe klandizie aan Alamo en National. In het vliegtuig had ik Leon, die toevallig naast me zat, een ritje naar de stad aangeboden zodat ie niet moeilijk moest doen met de trein en daarna een taxi te pakken. Ik zei eerst nog van: wellicht moeten er wat spullen op de achterbank met 2 grote koffers en handbagage. Full-size SUV komt voorrijden. Probleem opgelost. Zo hoort dat mensen!
Bij het invullen van 4 weken toeren, is 1 van mijn doelen de af te leggen kilometers (of mijlen in dit geval). Een minimum die ik altijd wel wil halen is 7000 mijl (zo'n sloridge 11.000 kilometer) in totaliteit. Dat zouden wel erg veel rondjes rijden worden als ik me direct in de richting Las Vegas zou begeven. De eerste profielschets van de route van dit jaar tekende zich grofweg uit naar Seattle, Minneapolis en Austin in Texas. Dat haalde het lang niet bij de kilometers-doelstelling, en met in de opgezette planning nog een weekje te versnaperen over kan ik net zo goed nog maar even een stukje doorrijden. De staat New Mexico ga ik dit jaar helemaal overslaan, waar ik later nog op zal terug komen om het waarom hiervan uiteen te zetten. Voor die laatste strook kom ik zo mooi aan de kilometers en zie ik ook nog eens wat. Meer van hetzelfde ondertussen, maar dat is niet erg als het bekende en leuke plekken zijn. Ondanks de vele vorige reizen heb ik nog zat leuke en opvallende nieuwe zaken kunnen vinden die zeker het bezoeken waard zijn. Maar uiteraard, daarover later meer de komende 4 weken.
Met betrekking tot de auto: Ik hoor op de achtergrond al geroezemoes van foto's, foto's, waar zijn de foto's? Geduld is een schone zaak. En zal morgen beloond worden.