Operatie "Las Vrijheid"

Mijn eerste beleving van de Canadees is tot op heden een ietwat vreemde te noemen. Op de één of andere manier werden ze tegenstrijdig overschaduwd door Aziaten (voornamelijk Chinezen en Japanners) van het formaat Wesley Sneijdert. Nu was hun aandeel overigens al vanaf Seattle goed te merken, maar Vancouver spant in deze tot dusver te kroon. Niet erg ofzo, maar het valt gewoon op. En een hele stoet Toyata's Prius.

Wat ook hier weer opvalt, is (net zoals in Seattle wederom) het aandeel zwervers. Los hiervan moet ik zeggen dat de stad wel erg schoon is. Geen herfstblaadje wordt alleen op straat achtergelaten, geen sigarettenkontje verstopt zich achter een straatsteen. Verder doet Vancouver allemaal erg Amerikaans aan, gewoon bezaaid met Starbucks, McDonalds, Denny's (waarvan vanavond akte), Wal-Mart, noem maar op. Er is wel één ding dat erg afsteekt ten opzichte van de zuiderburen, en dat is de ongelofelijke hoge belasting die ze hier heffen. Mijlen zijn weer kilometers, gallons zijn weer liters. Schrikbarend duur als je het Amerikaanse gewend bent.

Als je in Vancouver bent, is het in ieder geval een goed idee om even door Stanley Park te rijden. Vanaf daar heb je een prima uitzicht over de stad en de Lions Gate brug, en ook erg druk bezocht door toeristen. Voor wat de originele plannen betreft in deze omgeving, die gaan voorlopig de ijskast in. Ik kan in principe nog niets zeggen over wat ik nu van Canada vind, maar voor nu wil ik weer terug naar Amerika. Immers, er komt over bijna 2 weken nog een kans bij de volgende oversteek. Foto's van vandaag zijn hier te vinden.

                                                                                                               Muziek: Lynyrd Skynyrd - That ain't my America       

Driewerf spontaan

Dit jaar is eigenlijk voor het eerst dat ik eens niets vooraf boek qua motels (behalve die bij aankomst dan), en ik moet zeggen: dat bevalt me best. Zeker er nu in duo-verband beslissingen moeten worden gemaakt, maakt dat de flexibiliteit onderling een stuk makkelijker. Een streep halen door een eerder idee biedt weer perspectief voor iets anders.

De ene keuze om Canada even te laten zijn voor wat het is, kan zoals vandaag resulteren in drie leuke plekken die je tegen kunt komen, zonder ook maar enig idee wat de dag zal brengen. De eerste, een bezoek aan Lynden, zat al op de reservebank (op een attentie van een passant) maar kon vandaag prima doorgang vinden. Het is een stukje Nederland zoals wij dat ook kennen: een molen, het dorpsnieuws, gift-winkels (zoals ze dat hier noemen) en het postkantoor zoals hierboven. En het is vandaag zondag, dus alles is dicht wat bij ons normaalgesproken ook dicht is. Het is maar 1 straat (Front street) in een verder gewoon Amerkaans ogend dorp, maar als Nederlander heel herkenbaar, zoals hoe de huizen gebouwd zijn en het feit dat je er gewoon de Ruyter hagelslag of Honig mixen kunt kopen.

Tweede van de driewerf was een willekeurig natte vinger op de kaart van de gps, om Highway 20 te volgen dwars door Cascade National Forest. Een stukkie bos en wat bergen zijn altijd wel leuk om te rijden, in ieder geval interessanter dan de Interstate 5 en dan de 84 oostwaarts te pakken. Het is oprecht een mooie rit dwars door de bergen, met een ondertussen herstachtige setting. Doordat je vanwege een dergelijke route ook wat langer onderweg bent, zal ook hier moeten worden bekeken om ofwel in een niet-gangbaar motel te gaan hangen of een specifieke hooibaal uit te kiezen. Toevalligerwijs kwam het dorpje Wynthrop in beeld (de laatste van de deze drieluik), een soortement van western-achtige plaatsje, vergelijkbaar met bijvoorbeeld Virginia City (Nevada) en Tombstone (Arizona). Het oogt heel gezellig en uitnodigend genoeg om een nachtje te blijven.

Driewerf spontaan leuke plaatsen bezoeken, dat vraagt om een drietal niet-spontane maar wel van je verwachte foto-reportages.

Voor Lynden: klik hier

Voor Highway 20: klik hier

En voor Wynthrop kun je hier terecht.

                                                                                                                     Muziek: Herman van Veen - Hilversum 3 (Lynden)

                                                                                                                                            Jake Owen - Yee Haw (Wynthrop)

                                                                                                                    Zac Brown Band - Highway 20 Ride (Highway 20)

Dagje vliegenvangen

Het resultaat wat ondertussen op de voorbumper van de Chrysler 300C zit, spreekt voor zich. Het is precies de activiteit die vandaag is uitgevoerd: de kunst van het nietsdoen. Nietsdoen behalve op je kont in de auto zitten en praktisch de hele dag sturen.

Aan het "nietsdoen" lag wel een reden ten grondslag, en dat is dat er meer tijd over blijft om in Yellowstone N.P. te spenderen. De rit vanuit Winthrop (Washington) is een vlakke boerenlandsrit met lange rechte stukken en wat uitdagender bochtenwerk. Voor natuurliefhebbers volgt daarna het stuk op de Interstate 90 richting Yellowstone, dwars door een stuk van de staat Idaho en nu reeds in Montana. Beiden prachtige gebergtes met erg veel en vooral hoge bebossing, de herfstcollectie inmiddels al tonend. Wat me opviel op de snelweg door Montana met een maximum van 75 mijl per uur, is dat het bochten met die snelheid toch niet echt verstandig te noemen is. Gelukkig is er stabiliteit op een tweetal pijlers: 1. een fantastische bak die als een strijkijzer rijdt en 2. een ervaren bestuurder. Zonder overmoedigheid van beiden zal het eindpunt New York zonder kleerscheuren bereikt worden. En wat het vliegenvangen betreft, dat is een ware massaslachting geworden. Het schone voorruit was slechts een tijdelijk genot vandaag.

Dus ja.... wat het vliegenvangen ook verder tot gevolg heeft, is dat er (wat mij betreft) te weinig fotomateriaal beschikbaar is van vandaag om iets fatsoenlijks mee te kunnen. Dus dan laat ik het voor vandaag liever maar even achterwege. Dat maak ik morgen wel weer goed.

Overigens... wat je verder nog krijgt van het "niets doen" is dat je van "verveling" gaat eten. Toevallig lag er één van mijn all-time favourites vlakbij het motel, en dat is de FuddRuckers. Vorig jaar al eens de revue gepasseerd, ze zitten voornamelijk in het zuiden des lands. M.a.w. deze kans mocht niet worden gemist en heb me vergrepen aan de grootste burger die ze hebben (1 pond), een vergrijp welke ik morgenochtend meteen kan opbiechten hier bij de lokale kerk.

Boerenknuppels

Verdacht lekker weertje vandaag hier in het noorden, zo tegen de 30 hier in Bozeman. Het wordt zo ondertussen na Missoula wat vlakker, alsmede de mensen hier en daar wat platvloerser.

Een leuk voorbeeld van echte platvoerse boeren, die kun je vinden in het dorpje Clinton, of liever gezegd net erbuiten in de Rock Creek Lodge. De specialiteit van het huis is in de foto zoals hiernaast wel op te maken denk ik. Ik geloof dat het naar kip smaakt zoals ze altijd zeggen. Als ik hun website erop nahou is dit een vrij ranzig eetfestijn met veel drank en waarschijnlijk ook wel een lijntje hier en daar. Erewoord, ik moest er alleen zijn om een petje op te halen en tegelijk nog een leuk aandenken voor mezelf. Verder was er nog weinig te doen vanochtend, maar op zich leuk om even binnen te hebben gekeken.

Voor vanavond kijk ik uit naar de dag van morgen en overmorgen, voor het bezoek aan Yellowstone park. Met een oppervlakte van ruim 9000 km² één van de - zo niet grootste - nationale parken van het land. Al veel over gehoord, gezien en gelezen maar de eigen beleving van de komende dagen zal toch het belangrijkste zijn. "Bears love people (they taste like chicken)". Met andere woorden: in de auto blijven dus bij beren op de weg.

Voor hetgeen ik vandaag op de foto heb kunnen zetten, heb ik in het volgende album bij elkaar geharkt.

                                                                                                       Muziek: Easton Coburn - A little more country than that       

Size matters

Yellowstone National Park is wat mij betreft - by far - naast het grootste ook het mooiste en meeste diverse park wat ik tot nu toe heb bezocht. Het is een mooie mix van gebergtes, bossen, vlaktes, verschillende diersoorten en natuurlijk de grote aanwezigheid van geisers. Zoals op de foto hiernaast al te zien is, is het water naast kokend heet kraakhelder. Ik vraag me af hoe dat erbij borrelt gedurende de wintermaanden.

Om een globale indruk te krijgen van dit park, kun je al een hoop zien op 1 dag. Zo te zeggen kun je vrijwel het hele park rond. Groot is ook een relatief begrip, het wordt alleen maar groter als je op basis van je interesse of fanatisme elke steen ondersteboven zou willen keren. Het begrip "groot" kom je vooral tegen door de voyeurs op dit park. Ze zijn wat mij betreft een ideaal markeerpunt om te kunnen zien waar de wilde dieren zich ophouden. Groter = beter kan ik hier beamen, als het gaat om cameralenzen. Er kwam een vrouwtje voorbij van wie ik twijfelde welke van de 2 nu langer (of dikker) was. Ze houden zich als theetantes op langs de kant van de weg, zij doen het werk voor je om te spotten, en jij neemt de foto's. Het resultaat qua foto's van vandaag vind je hier.

Qua wildleven hoopte ik om wat beren op de weg te vinden. Dat was helaas niet het geval, maar wel een file die onstond door een overstekende eland (zie foto rechtsboven). Verder zijn er genoeg bizons te zien, eekhoorns, herten, hier en daar een coyote en nog iets wat ik niet heb kunnen identificeren wegens mijn gebrek aan kennis op dit vlak. Bizons vind je genoeg, naarmate de avond valt komt de diversiteit van gespuis uit de struiken, dus dan is de kans wat groter dat je wat meer gaat zien behalve het park an sich.

                                                                                                                                                 Muziek: Kenny G - Songbird

Ben ik nu zo gaar, of zijn jullie nu zo uitgekookt?

Jullie kennen ze vast wel, de ouderwetse klassiekers van onze Louis van Gaal blijven natuurlijk een sterk staaltje meesterwerk. Van zelfoverschatting wou ik bijna zeggen, hoewel hij bijna de drieklapper had te pakken met Bayern vorig jaar. Sjappoo in ieder geval wat dat betreft.

Nu is de bovenstaande uitspraak weliswaar niet van deze leermeester, maar het is er wel eentje die je ten berge rijst tussen de verschillende geisers op het park. Immers, onder Yellowstone bevindt zich een vulkanische hotspot die ca elke 600.000 jaar uitbarst, de meest recente dateert van ca 640.000 jaar geleden. Aan de ene kant jammer om alweer weg te zijn, maar met deze wetenschap is dat misschien maar goed ook. Niet dat ik een uitbarsting wens, verre van dat want het is een prachtig park om in te vertoeven. De talloze geisers op het park variëren van minitueuze borrelende putjes tot de grootste van het park, Old Faithful. Het water in deze geisers is uitgekookt heet, je kunt je afvragen hoesnel je eitje hier gaar is. Voor de foto's van vandaag kun je hier terecht.

De rit vanuit het zuiden in het park richting de oostelijke ingang is wederom een magnifieke manier om het park te verlaten - ik had het eerder al over diversiteit in dit park, en geen uitzicht blijft hetzelfde. Het eerste punt richting Billings vanmiddag wordt pas sinds Cody weer bewoonbaar verklaard, een leuk ogend cowboydorp met een zgn. "Stampede" arena voor rodeo's. Billings zelf is de grootste stad van de staat Montana, met ca 100.000 van de in totaal zo'n 900.000 inwoners. Montana is 9x groter dan Nederland, als je een stuk door het binnenland rijdt zie je ook goed waarom. Het gebied wordt ondertussen vlak, met hier en daar wat afgelegen schuren en huizen. Voor wat de stad te bieden heeft, daar ga ik morgen dieper op in. Maar verder hebben ze hier alles wat je moet hebben: een Wal Mart supercenter, Target, Outback, Home Depot en weet ik wat nog meer allemaal.

Als laatste geef ik jullie nog even gratis een tip mee, als het gaat om de beste hamburgers die het land te bieden heeft. Als je praat over een keten die landelijk verspreid zit (minder dan de Mac, Burger King etc) maar kwalitatief erg goed is, dat is de FuddRuckers. Ze staan voor zover ik weet nooit aangeduid op de "Food Exïts" langs de snelweg, maar eerder op grote billboards. Zie je er één, luister niet naar je navigatie maar ga direct de snelweg af en ga het proeven. De eerste die hier walging van spreekt moet ik nog tegenkomen.

                                                                                                             Muziek: Jimmy Buffet & Don Henley - Volcano (Live)

95% kansloos

Ik ga vanavond nog even stappen in Billings. "Maak je het niet te laat?" hoor ik hier nog zeggen. Stappen in Billings (Montana) is net als kansloos als proberen het "centrum" te vinden van de stad, of het visitors center na aanwijzingen, etc. Als grootste stad van de staat Montana met ca 100.000 inwoners had ik me toch wel iets anders voorgesteld.

Billings is niet echt een plek waar je als jongere moet uithangen. Kansloos als dit kun je beter maar een paar uur rijden op de interstate 90 / 94. Het terrein wordt op een paar heuvels na erg vlak ondertussen. Veel meer dan een stuk gras en hier en daar wat huizen/schuren zie je hier niet. Naarmate je meer het binnenland van Montana intrekt, is het op zich een goed plan om vooraf even te bekijken welke schuren erzijn om even een uiltje voor de nacht te knappen. Kansloos was eigenlijk alles wel vandaag, tot aan de laatste 5 procent hier in freakin' Glendive. Als je op de kaart kijkt, lijkt het een gat in de middle of nowhere. En dat is het ook wel, maar het bewijst eens temeer dat je niet op een drukke of bekende plek moet zijn voor een gezellige avond. Kansloos zijn ook de foto's van vandaag, die zijn er zo weinig dat ik ze voor vandaag even overslag. Kansloos zou ook zijn dat ik mezelf een krat Budweiser naar binnen zou kieperen. De 5 procent kansloosheid van vandaag is een simpel maar lekkere maaltijd hier tegenover bij het motel, alsmede gezelligheid van lokale bewoners hier met ca een fles of 8 aan Budweiser. Alcohol genoeg intern om te gaan slapen.

Voor de foto van rechtsboven overigens: in het kroegje tegenover kon je "iets" van jezelf achterlaten; op een muurtje zijn wat 1 dollarbiljetten geplakt met teksten van passanten. Het is een beetje alsof je een markeerstift ergens even tegenaandrukt. Wel leuk om je eigen dollarbiljet ergens tegen de muur hebt hangen. Dat vraag om controle binnen nu en de komende x jaren.

1 oktober 2010

Landschap = bevolking

Qua overschrijden van tijdzones, zit de wind nu goed in de rug. Ondanks dat er in de staat Montana best veel te zien valt (met name met betrekking tot dinosaurussen) staat de Chrysler 300C nu in het authentieke, rustieke, Anton Pieck-achtige Bismarck (North Dakota). En er moest weer 1 uurtje van de dag aan de tijdzone ingeleverd worden.

Ondertussen is naast de bevolking ook de omgeving nagenoeg even platvloers geworden. Op zich is het wel grappig om te zien wat voor soort volk zich voortbeweegt in lokale barretjes, supermarkten etcetera. Vanmiddag in Mandan - een voorstadje van Bismarck, voor zover een (voor)stad hier naam mag hebben - was ik even in de waan een normale supermarkt aan te zien als openbare apotheek met allemaal lekkere snoepjes zonder voorschrift. Je weet wel, wandele geraamten in trainingspak, blik recht vooruit. Het dorpje Medora overigens, is een heel klein western-achtig dorpje (net zoiets al Virginia City in Nevada). Gewoon bewoond, het is geen opgezette voorstelling van nep-banken, winkels (mercantile), rechtbanken etc slechts souvenirwinkeltjes eromheen. Totaal uitgestorven, dat dan weer wel. Wat verder ook de moeite waard is om te doen, is de afslag Gladstone te pakken langs Interstate 94 richting Regent. Daar ligt de Enchanted Highway, waarvan je boven op de foto een voorbeeld ziet van de "Tin Family". Er staan zo'n 8 verschillende artistieke creaties langs deze weg van ca 50 km, leuk om in ieder geval even deze rariteit aan mijn verzameling toegevoegd te hebben. Voor meer foto's hiervan, die kun je hier vinden. Ook nog even een dino-museum bezocht in het dorpje Glendive (met die iets te gezellige lokale kroeg van gister), dat kun je hier zien.

Morgen staat een ritje richting Minneapolis gepland, thuishaven van het grootste overdekte winkelcentrum van heel Amerika. Het lijkt een beetje op overblijven voor de cursus shoppen van de afgelopen weken. Maar ik hou wel van allerlei grootste dingen in dit land, en dit hoort er ook bij. Als er maar een Starbucks in huis is om me op de been te houden. Of meerdere.

                                                                                              Muziek: Tracy Byrd - We're from the country (Enchanted Highway)

                                                                                         Was not Was - Everybody walk the Dinosaur (Glendive Dino-museum)

Grote passen, snel thuis

Als de eerste vraag van een bediende bij de lokale Denny's in Bismarck is: "Wat brengt jullie in godesnaam hier?", dan ben ik er al helemaal klaar mee. Dat zegt meer over de bediende dan mijn goede wil om de Bismarck en omgeving aan een nader onderzoek te onderwerpen. Maar zoals gezegd, ik was klaar voor het intrappen van het gaspedaal, 680 kilometer om precies te zijn. Eitje.

Op de route hiernaartoe schoot me nog wat "off-the-roads" te binnen, in Jamestown (North Dakota nog). Naast alleen maar een verlaten bizon aan te treffen, blijkt daar ook nog een soortement van western-achtig dorpje omheen te zijn gebouwd (Frontier Village). Op zich wel gezellig om eventjes rond te stuiteren. Zijn familieverwant (enigszins) staat iets eerder in de heuvels bij New Salem (Salem Sue), een koe die er wel wat verlaten bij staat.

Vandaag dus vooral een rijdag, als ik zo op de voorbumper van de Chrysler kijk, zijn er behoorlijk weer wat meelifters bijgekomen. Zo op de laatste paar dagen worden de grote passen goed zichtbaar, nu de Sears Tower (ik weet het, het is tegenwoordig de Willis Tower maar ik haat maatschappijen die een toren kopen het meteen gaan hernoemen) al in de verte piekt. Morgen is het tijd voor een looptraining in de Mall of America, het grootste overdekte winkelcentrum van Amerika met een oppervlakte van ca. 72 voetbalvelden. Als er maar een Starbucks is en een Wendy's of zo (liefst meerdere) dan hou ik het wel vol.

Qua fotomateriaal kan ik niet veel anders bieden dan wegenkaarten, dus die laat ik maar even achterwege. De foto rechts overigens met de trailer, daar zouden ca 16 grote paarden in moeten passen. De boer in kwestie heeft kennelijk ranches in 3 verschillende staten, met een eigen stuk land met een diameter van 20 mijl. De foto rechtsboven is een bekende verschijning voor decadente kampeerders. Het is zeker niet de grootste RV die ik heb gezien maar het kan ermee door.

Piet Krediet

"I went to the Mall of America, and all I got was this lousey t-shirt". En zo was het wat mij betreft ook wel vandaag. Even los van wat plaatwerk wat ik altijd wel spaar, heb ik maar 1 t-shirt gekocht vanmiddag in dit winkelemperium. Hoe dat komt? Dat kan ik op meerdere manieren uitleggen.

Manier 1 is het feit dat er een behoorlijke berg kiddy-spul in dit complex verwerkt is. Wil je enigszins bij de winkels komen die interessant voor je (kunnen) zijn, dan moet je daar eerst langs, onderdoor over overheen. Best een opgave in deze.

Manier 2 is dat de winkels die ik ben tegengekomen, vooral ge-ent zijn op het geslacht wat prima raad weet met een creditcard. De schrik van menigeen die deel mag nemen om de nota's, die daarop volgen, tot zich te mogen nemen. Veel reuk- en schuurmiddel, laarzen, lingerie en andere zaken die binnen dit aanbod vallen.

Manier 3 is eigenlijk om niet zomaar te gaan kopen om te kopen, of vanwege het feit dat je daar toevallig bent (en je kunt zeggen naderhand dat je uit dit winkelcentrum het e.e.a. hebt meegenomen, want dat merkt toch geen hond). Je kunt ook best een keer specifiek zijn in hetgeen je graag wil hebben. Voor mezelf had ik de missie om een beetje trendy jas of jacket te kopen, maar voor hetgeen aangeboden werd was het zo vlak als de nete (of veel te net). Ik lijk in dit opzicht wel een beetje op een vrouw, maar goed.

Voor de rest is het zeker een leuke tent om een dagje rond te hobbelen, maar op 1 dag heb je heel de toko wel gezien. Het heeft in de 4 hoeken de grote namen zitten (zoals Nordstrom en Macy's); en daartussen op meerdere verdiepingen alle andere winkels die er zijn. Van de honger hoef je er in ieder geval niet om te komen, vreetschuren genoeg. Voor de foto's van vandaag, die kun je hier vinden.

                                                                                                                                     Muziek: Barenaked Ladies - Shopping

Op zoek naar niets

Laat ik het maar een keertje kort houden voor vandaag. Er is immers ook niet veel te melden eigenlijk. Het is me ook nog nooit overkomen dat ik pas na 4 uur 's middags eens een paar foto's ging maken. Ironisch genoeg kom ik ook op een totaal van 4 foto's voor vandaag.

Zoals altijd probeer ik vooraf voor praktisch elke dag wel iets uit te vogelen om te kunnen gaan doen of zien. Soms vallen er wat zaken af vanwege plotselinge desinteresse of gewoon dat de "attractie" gedurende weekdagen gesloten blijkt te zijn. De foto van hiernaast is 1 van de meerdere standbeelden gemaakt van fibreglass. Er zouden er meer moeten zitten in dit dorp, maar ik heb de spreekwoordelijke pijp aan Maarten gegeven om de rest erbij te gaan scharrelen. Voor nu verblijf ik in het altijd gezellige, landelijk en godvergeten Portage (Wisconsin). Als je op je bonuspunten van de motelketen op het goedkoopste motel gaat zitten voor een gratis nachtje, dan kun je ook niet verwachten dat je op zo'n geweldige locatie terechtkomt. Nog even een uitvlucht vanavond naar Wisonsin Dells (zo'n 15 mijl verderop) maar naast een wel geinig toeristencentrum was het ook daar volledig uitgestorven.

Morgen kan ik meer van de toren blazen, nog zo'n 250 km verwijderd van Chicago weer wat interessanter materiaal om online te kunnen zetten. Voor nu oogjes dicht, en snaveltjes toe. 

Kopje koffie, glazenwasser?

"Volgens mij had Harry Vermeegen (uit de Pisa-serie) ofwel een dagje vrij, ofwel in staking. Maar het was wel een briljante serie. De ruiten waren aardig vuil tijdens mijn bezoekje van vanmiddag. Alsnog heb je een fantastisch uitzicht over de gehele stad, vanaf de 103e verdieping vanaf de Sears Tower in Chicago. Ik blijf Sears zeggen, ondanks dat het nu Willis is.

De Sears Tower heeft sinds mijn laatste keer hier in 2006 een kleine uitbreiding gekregen, onder de naam "The Ledge". Nu waren ook de ruiten hiervan even consequent onderhouden als alle 16.100 overige ramen in het gebouw. Lichtelijk bevlekt dus. Maar ik moet zeggen dat het wel even een apart gevoel is om op een stuk glas te gaan staan op zo'n dikke 400 meter boven de grond. De foto rechtsboven (maar verder ook in de bijgaande fotoserie van vandaag) is daarvandaan genomen. In de skyline zelf is er naar mijn idee niet veel extra's bijgekomen, maar het staat al zo vol dat dit bijna ook niet meer lijkt te gaan. Het hoge gebouw in het midden van de bovenstaande foto is in ieder geval een nieuweling sinds die tijd. Als je een beetje van wolkenkrabbers houdt, kun je prima in Chicago terecht. De torens kun je op een heldere dag als vandaag prima zien vanaf een kilometer of 20, leuk om met de auto even de stad in te crossen zo richting Columbus drive. Foto's van vandaag kun je hier vinden.

                                                                                                                           Muziek: Blues Brothers - Sweet home Chicago

Ergens hoogte van krijgen

Het makkelijke van een stad met torenhoge gebouwen is dat je van een afstand altijd een richting kunt vinden richting de stad zelf. Maar als het volgeplempd staat met deze herders van formaat zie je door de bomen het bos niet meer, dan is het altijd wel handig om alsnog een plattegrondje ter hand te nemen.

De opvallende nieuwkomer in het beeld van de skyline is de toren in het midden met 1 antenne en is 414 meter hoog, na de Sears Tower de hoogste van het land. Vanaf de 94e verdieping van de skydeck van de John Hancock Tower (de meest rechtse toren met 2 antennes) geeft toch wel het mooiste uitzicht over de hele stad. Je kunt ook een skyline tour per boot doen, die je in een half uurtje langs de skyline van Chicago vaart. Samen met New York is dit qua skylines het mooiste wat je kunt vinden. Oh ja en die van Seattle is op zich ook wel een plaatje, maar veel compacter vergeleken hierbij.

En wat kan ik er verder nog over vertellen.... het is een hoop staal en beton. Voor een eigen inzage, klik hier.

                                                                                                                  Muziek: Frank Sinatra - Chicago, my kind of town

Scouten op naam

Het is weer eens zolaat, de stempel van het Nederlanderschap is ook hier (in de staat Michigan) achtergelaten. En het is er eentje met een redelijk diep profiel.

Naast het dorpje Nederland (in de staat Colorado) is het dorpje/stadje Holland eentje die ook alles heeft wat in het dagelijks leven nodig is. Maar dan uiteraard met veel Nederlandse namen in het straatbeeld. Holland is verder omgeven met gehuchten zoals Graafschap, Noordeloos en Zeeland. Wel grappig hoe zie hier "Graafschap" uitspreken, dat zou zoiets als "Grefskop" moeten zijn.

Als je hier rondrijdt, probeer je vanalles te scouten met de naam "Holland" erop. Dat kom je genoeg tegen, alleen kun je niet overal stoppen (dat zou ook een beetje te link worden om net zoals ze in sommige landen doen midden op de weg stil te gaan staan zodra ze de weg niet meer weten), maar ik heb fotografisch nog wel het een en ander kunnen vangen in het fotoalbum van vandaag.

                                                                                                                                            Muziek: Blof - Hier aan de kust

5x Burgermeestert

Ik wil niet afgezaagd worden met de welkomstborden, maar dit kon ik echt niet laten. Bewust van al vier gelijknamige plaatsen in de staten New Mexico, Indiana, Illinois en Tennessee heeft ook Michigan het burgermeesterschap voor mij in het verschiet. Liever gezegd burgeRmeesterschap, want veel anders eten doe ik hier toch niet.

Even over hamburgers verder bordurend: als je iemand in een vuilnisbak bij de McDonalds ziet grazen, dan hoeft dat niet te betekenen dat het hier om een zwerver gaat. Ze hebben namelijk een McDonalds Monopoly, waarbij van de drinkbekers plakkertjes kunnen worden gepulkt om het bijbehorende monopolybord vol te krijgen (met een prijs in het verschiet uiteraard). Wil je het eerlijk doen, dan moet je je helemaal lam vreten aan deze rotzooi. Nu ben ik al zeker geen McDonalds fan, verre van dat maar soms kun je gewoon niet anders. Ze hebben samen met Subway landelijk gezien de grootste dichtheid per vierkante (kilo)meter. Ik predik waar het kan FuddRuckers, en anders What-A-Burger, In-N-Out of Jack in the Box. Burger King is ook nog wel ok af en toe maar ga liever de aangegeven volgorde af. Voor de meer "restaurant"-like varianten hierop is wat mij betreft de Denny's de absolute nummer 1, maar schroom niet voor een iHop (International House of Pancakes). De hamburgers zijn daar goed overigens, of een lekkere Philly-Cheese steak.

Maar goed, genoeg over eten geouwehoerd. Er was ook nog wat te doen in de Tanger Outlet stores ergens along-the-way, en dat was een classic car bijeenkomst. Op zich niets nekbrekends of zo, maar wel wat camera-voer wat mij betrof. Leuker dan winkels op de foto zetten. Decadent detail van deze outlet-center was een rondrijdend limo-golfkarretje, bestuurd door een vriendelijke 70+-er als ik het goed inschatte. De hele dag strak rondjes rijden rond het parkeerterrein voor bezoekers de de volgende winkel om de hoek net iets te ver van het goede vinden.

                                                                                                                                                Muziek: ZZ Top - Low Rider

Natte smurf

Soms kom je wel eens op plekken, die later best wel leuk zijn om wat langer te vertoeven dan alleen maar het primaire toneelstuk waarvoor je er naartoe gaat. Niagara Falls is er zo eentje, zo'n plaatsje wat gezelliger aandoet dan alleen maar een paar bakken water die ze van een rand af flikkeren.

Op zich compact als het om de watervallen gaat (maar wel overweldigend daarin), maar wel enorm toeristisch. Rond de watervallen is een behoorlijk toeristendorp opgetuigd, allerlei attracties en op een paar meter zo'n 3 Starbucks-tenten. Net zoals aan de westkust is het hier ook gewoon net Amerika, de bekende tenten zitten hier ook allemaal. Echter hier één duidelijk hoorbaar verschil: ze praten hier grappig. Hier is, net zoals in het westen, het aandeel Aziaten aanzienlijk. Maar deze keer in toeristenvorm.

Dan is het tijd voor wat feitjes. De waterval op de foto hierboven zijn de beroemde "Horseshoe Falls", het beste te bezichtigen vanaf de Canadese zijde. De boot in het midden is van het boottaxi-bedrijf "Maid of the Mist", die je vlakbij deze waterval vaart. Vanaf de kant lijkt het net de (nooit bestaande serie) Smurfenboot; iedereen krijgt een donkerblauwe poncho uitgerijkt en die heb je echt nodig ook. Bij de waterval zelf regent het 24 uur per dag, als je daar met deze boot bent, ben je meer bezig met het water wat over je heenkomt, dan daadwerkelijk na te kunnen gaan denken over hoe je het beste plaatje danwel video kunt maken op dat moment. Maar goed, kijk maar even naar deze poging tot een filmpje hiervan. Voor een foto-reportage kun je hier terecht.

Als laatste nog even iets van mijn meligheid op schrift: de natte smurfen van vanmiddag op de boot naast een paar Nederlanders, waren voornamelijk Sushi-smurf, Curry-smurf, Bami-smurf en natuurlijk ook Hamburger-smurf.

                                                                                                                                      Muziek: Chicago - Niagara Falls

K-kust

Je kunt verdorie je klok er toch op gelijk zetten ook? Als je "naar de kust" gaat, dan ga je lekker die kant op voor als het even kan lekker weer. In San Francisco en Seattle was het niet echt bar om over naar huis te typen, daarentegen waren de weken door het noordelijke binnenland prima. Nu aan de oostkust beland, kon naar mijn idee met gelijke munt terug worden betaald voor het goede weer van de afgelopen weken.

Aan de New Jersey kant regende het hagel, met een op het geluid geschatte omvang van minimaal golfballen. Aan de New York kant was dat een stuk anders, het deed me een beetje denken aan het verschil wat er kan zijn in de baai van San Francisco met enkele mijlen noordelijker of zuidelijker. De foto hierboven van Times Square laat ook wel zien dat het natte bende is. Voor vandaag nog niet veel tijd gehad om in de stad te banjeren, mede door redelijke files richting New York en nog een andere bezichtiging vandaag.

Dat laatste was de showroom en werkplaats van Orange County Choppers, ook wel bekend van de gelijknamige serie op Discovery Channel. In dit programma (op dit moment niet meer op de buis geloof ik) worden specifieke creaties motoren, zeg maar thema's in elkaar geschroefd. Exemplaren die ik op de afleveringen heb gezien, zoals de spiderman-bike en eentje ter ere van Lance Armstrong, staan in de showroom in Newburgh (zo'n 100 km van New York) opgesteld. Je kunt ook een kijkje nemen in de werkplaats (achter glas dan) waar de afleveringen zijn of worden opgenomen. Voor mijn kijk van vandaag hierover, klik hier.

                                                                                                                                            Muziek: Trace Atkins - Chrome

Heropbouw van een herinnering

Sinds mijn laatste bezoek aan New York in 2007, toen al ruim 6 jaar na dato, waren er toendertijd alleen nog maar vrachtwagens te zien om puin te verwijderen. Nu is er eindelijk voortgang te zien in de nieuw te bouwen Freedom Tower, welke na afronding het hoogste gebouw van Amerika zal zijn. Het werd tijd dat er iets gebeurde, en ik vind ook dat hier ook het teken van vrijheid behoort te staan in een fantastisch gebouwencomplex.

De toren in aanbouw op de foto is toren 1, die ook het hoogste wordt van in totaal 6 gebouwen. Gebouw 4 is ook in aanbouw, voorlopig nog tot zo ongeveer de 4e verdieping. Toren 1 en 4 staan het verst van elkaar, wat nogmaals goed aangeeft wat een enorm complex dit geweest is. Geen idee wanneer alles klaar is, dat kan best nog wel een paar jaar duren. Wat mij betreft genoeg tijd om in mijn volgende reizen door Amerika eerst nog wat andere delen van het land (weer) te bezoeken, alvorens weer in New York terug te keren.

New York is typisch een stad met (naast hoge gebouwen, veel verlichting en airco's) een heel druk straatbeeld. Vrijwel continue druk met toeristen, zakenlui en andere apengapers die je van alles proberen aan te smeren. Opvallend is hier ook wel de manier waarop New Yorkers hun mobiele telefoon gebruiken op straat, het lijkt er meer op dat ze hier worden toegepast als walkie-talkie. Times Square is ook de meest gave plek om 's avonds rond te hangen, de foto's die je in het fotoalbum van vandaag tegenkomt zeggen wel genoeg denk ik. Toevallig kwam ik ook de zingende "Naked Cowboy" (zie foto rechts) tegen, ik had hem al eens eerder op Discovery gezien geloof ik. Voor de rest zijn er zat leuke barretjes om wat te eten en een paar koele rakkers naar binnen te tanken.

                                                                                                                            Muziek: Billy Joel - New York State of Mind

Wet van Murphy

Het ontdekken van het metrostelsel van New York is nog een hele klus blijkt wel. Niet dat ik geen kaart kan lezen, alleen kan de bewegwijzering binnen de metrostations mijns inziens nog wel eens verwarrend zijn. Soms ben je er gewoon even klaar mee als je net een verkeerde lijn pakt, wel in de buurt van de plek waar je moet zijn maar toch niet helemaal. Een paar straten lopen, dat doe je wel. Maar vergis je niet in New York. Dat is groot.

Om even een idee te geven qua afstand, het is zo'n 7 kilometer lopen vanaf Times Square naar Bowling Green, het dichstbijzijnde metrostation bij de boot richting Liberty Island. Zoals altijd blink ik altijd uit in (voor dit geval) het kiezen van net de verkeerde metrolijn; zo vanaf de bouwput bij het WTC is het nog wel een stukje lopen die kant op. Maar goed, lekker weer en overal plaatsen waar je je hamburger kunt halen wanneer je trekt krijgt, en je Mountain Dew voor de dorstlesser. Het is de wet van Murphy die altijd rond me heen blijft zwermen. Maar aan de andere kant: boven de grond zie je een stuk meer.

Sinds ik mijn nieuwe spiegelreflexcamera heb sinds vorig jaar, kan ik toch prima het verschil merken tussen de foto's die ik hier in 2007 maakte en die van nu. Plus een fatsoenlijke 200mm lens waarmee ik bijn de Brooklyn Bridge of het vrijheidsbeeld vanaf de Rockefeller (waarvandaan de foto hierboven is genomen) tot me kan halen. Geen idee waar alle andere knoppen behalve de foto-maak-knop voor dienen, maar voor mij doet ie het. De huis, tuin en keukenfotografie van vandaag kun je hier terugvinden.

                                                                                                                          Muziek: Don Henley - In a New York Minute

Gooi maar in de achtertuin

Als je bij mij thuis in de achtertuin kijkt, dan verdient deze zeker niet de schoonheidsprijs. Het is ook weer niet zo dat de tranen je in de ogen springen van het onkruid, maar het zou beter kunnen (als ik dat zou willen in ieder geval). Uit gemakzucht laat ik nog wel eens wat slingeren op die paar vierkante meter.

New Jersey heeft ook wel als bijnaam "The Garden State". Als ik een beetje door deze staat heenrij, krijg ik ook wel een idee waarom. Als ik zo om mee heen kijk, ben ik best trots op mijn achtertuin met wulpse plantjes tussen de tegels, verdorde bladeren en een pergola die op instorten staat. New Jersey is (voor zover ik dat heb kunnen zien) zo'n beetje de afvalbak van New York. Veel industrie, een heel druk vliegveld (Newark) vlakbij met tussen de bedrijven door een outlet-winkelcentrum met de (wat mij betreft) cynische naam "Jersey Gardens". Ik heb verder geen commentaar. Voor de rest is het prima om te blijven overnachten dichtbij New York, scheelt je echt een slok op een borrel.

Deze reis is de bedroevende afstand van ca 6000 mijl (9600 km) afgelegd. Ik had mijn zinnen gezet om minimaal over de 10K heen te gaan, maar goed volgend jaar weer een kans. Voor de extra benzine die nog in de tank zit kan ik nog wel een beetje zinloos rondkarren. Het was wel genieten in de 300C, klasse strijkijzer bak. Alleen houdt ie wel van een slokkie, veel verder dan 350 mijl per tank kom je niet (en dan heb ik het over op de cruise control).

Dan nog even wat zaken uit de categorie "allerlei". Dit is de 1e keer sinds 6 jaar dat ik het presteer om slechts 1 jumbozak Lays chips bbq-smaak te legen in 4 weken tijd. Dat heeft alles te maken met een kamergenoot niet te trakteren op luide "skrontsj"-geluiden bij het uitoefenen van de slaap. Verder viel het me op dat vrijwel elk motel tegenwoordig beschikt over een wafelijzer, wat voorheen een uitzondering was. Qua fastfood heeft Wendy's het wat mij betreft verkloot; de vierkante hamburgers zijn er niet meer en een triple-stack lijkt net een platte hamburger van de McDonalds. Zoals ik al eerder zei, FuddRuck waar het kan. Wanneer je een keer bij een ketel als Applebee's of Chili's gaat eten, kan het handig zijn om vantevoren te bekijken of je eten vertraging op kan lopen. Zo ja, dan scheelt dat vaak in de portemonnee - ergo je eten kan dan gratis worden aangeboden als goedmaker. En ook gratis bier. Mijn hemel wat hou ik van dit land!

Volgend jaar zal ik weer vanaf San Francisco starten, om ergens aan de zuidoost-kust te eindigen, maar daarover ben ik nog niet helemaal uit. Waarschijnlijk toch wel weer Key West, en dan misschien een keer met een cabrio, zo'n Mustang of zo. Wel een paar bekende plekken uit de 2009-trip en nog wat bekende plekken uit verschillende trips daarvoor. Het is goed te zien hoe steden veranderen, zodra je er een paar jaar niet meer bent geweest. De skyline van Chicago was weer uitgebreid, en natuurlijk goed om te zien dat ze hier in New York eindelijk bezig zijn met de nieuwe Freedom Tower. Alle reden om met een interval van zo'n 3 jaar weer eens hier op terug te komen. Dat geeft me in de 2 tussenliggende jaren alle gelegenheid om het midden van het land nog eens extra aandacht te geven, die het verdiend.

Als laatste heb ik hier nog een compilatie van de afgelopen weken in dit fotoalbum.

                                                                                                                                Muziek: Lynyrd Skynyrd - Tuesday's gone