Rustdag Tour d'Amerika

Niet veel uitgespookt vandaag eigenlijk, na die knijter van gisteren voelden we ons niet echt in staat om nog eens een dergelijke prestatie neer te zetten. Kan ook niet omdat er ook nog een klein stukje gereden moest worden tussen New York en Philadelphia, een kleine 200 mijl. Leuk ritje gemaakt door van de snelweg af, je ziet dat men erg bezig is met Halloween, erg leuke creaties zijn te bewonderen. In totaal hebben we nu op 8 dagen tijd ruim 1350 mijl erop zitten (zo'n 2150 kilometer). Mooie score, rustdag is welverdiend dacht ik zo.

Eerste tussenstop (na de Starbucks en een wanhopige zoektocht naar bier) was Atlantic City. Dit dorpje heeft een vleugje Las Vegas in zich maar niet veel meer dan dat. Je hebt er de Taj Mahal-casino, Ceaser's Palace en nog een paar maar dat was het wel. Binnen het casino kun je je best wanen alsof je in een casino in Las Vegas bent, eenmaal buiten is dat beeld helemaal anders. Bij de Taj Mahal heb je een pier (pier 21 als ik het goed heb) en doet me een beetje denken aan Venice Beach in Los Angeles. Wel leuk om er even rond te lopen maar ik zou er niet al te veel tijd aan spenderen, ook niet als je van gokken houdt, hou dan een paar uur langer je benen op elkaar in het vliegtuig totdat je in Las Vegas bent (of stippel natuurlijk een leuke route uit om met de auto te gaan). Mensen hier zijn lichtelijk opdringerig om je van alles te laten kopen, moet je vooral doen maar nodigt niet echt uit om naar binnen te gaan.

Wie is die olifant hier op deze foto zal je denken? Dat is Lucy the Margate Elephant, aan de rand van Atlantic City (9200 Atlantic Ave). Pas als je ernaast staat zie je pas hoe groot dit is (zo'n 20 meter), het luifeltje linksonder op de foto behoort op haar rug te staan. Ik heb het uit reisgids gehaald, wel geinig om even langs te gaan. Ofwel eigenlijk zo'n typische Japanner-actie: 1. auto uit 2. foto maken 3. auto in. Maar goed dat er geen beweging in die kolos zit.... als ze je laatste rolo ziet, geef dat ding in godsnaam!!!

Bellmawr is overigens het plaatsje waar we nu verblijven in een voor ons onbekend motel, wat gewoon een super 8 motel blijkt te zijn maar dan met een ander etiket erop. Prima stekkie (behalve het lokale Club Diner hier, stelletje chagerijnige feeksen), op 10 mijl van de stad Philadelphia. Ben vanavond al vooral uit nieuwsgierigheid even de stad ingeweest; en dat is best een spectaculair zicht 's avonds. Philadelphia heeft een aardig hoge skyline, je komt de stad binnenrijden over de Benjamin Franklin brug en van daaraf heb je een prachtig zicht op de's avonds verlichte skyline. Veel verder nog niet geweest eigenlijk, dat komt morgen wel. Morgen gaan we o.a. het standbeeld bezoeken van Sylvester Stallone, een groot acteur (ooit begonnen in de gehutsefluts-industrie) die - en dat heb ik me laten vertellen - uit stilstand 26 films heeft gespeeld. Da's toch knap, morgen in ieder geval even zijn standbeeld bezoeken en de trap oprennen. Kijken of zijn mond nog steeds zo scheef staat =0)

Philly Cheese Steak

Iets wat je zeker eens moet proberen als je bij Philadelphia in de buurt bent, is een Philly Cheese steak. Dat is simpelweg een half zacht stokbrood met daartussen reepjes biefstuk met gesmolten kaas en gebakken uitjes. Ga die dan niet halen in de Club Diner in Bellmawr, tenzij je het leuk vindt als @#%$ behandeld te worden. Je herkent met meteen aan de bezems die elk een volledige parkeerplaats in beslag nemen. Voor de rest wel lekker spul vind ik, zou in Nederland best op de kaart kunnen.

Philadelphia heeft naar mijn idee echt een leuk en gezellig stadscentrum, niet al te groot en prima te voet te doen. Wat ook erg opvalt hier is dat er in deze stad een licht heeft gewoond die iets heeft gedaan aan bewegwijzering, de meest bekende attracties staan hier keurig met aparte bordjes aangegeven. Goed werk. De Liberty Bell, het Museum of Modern Arts en de Indepence Hall zijn natuurlijk verplicht met een bezoekje. Het Museum of Modern Arts is bekend uit Rocky I, II, III en V waar Sylvester Stallone, een groot acteur, de trappen aldaar besteeg. Er staat aan de voet van het museum een standbeeld van Rocky, waar mensen in de rij staan om in allerlei poses (en ik zeg niet welke) met onze held op de foto te gaan. Hijzelf was altijd moeilijk te verstaan, dus zijn films moesten altijd nagesynchroniseerd worden. Dat was pas een leuk klusje voor Milli Vanilli geweest =0)

Als je zo een tijdje in dit land rondloopt vallen een aantal dingen op en bevestigen het beeld wat ik er bij heb. Een heel positief punt is dat Amerikanen hoffelijk zijn in het verkeer, en als je rond je heen staat te kijken op je kaart waar je naar toe moet word je vaak aangesproken en op weg geholpen. Vanmiddag in een parkje vlakbij Indepence Hall kwam ik een gesprek met een paar Amerikanen, zij gaven te kennen (net zoals anderen) dat ze hun eigen staat of land nog nooit te buiten geweest. Wat ook opvalt is dat je hier geen rijtjeshuizen hebt, je hebt ruimte genoeg dus iedereen kan lekker aanbouwen wat ie wil. Jij wilt een schuur van 5 voetbalvelden? Dat kan, ruimte zat. Eten ook weer, vanavond gezondigd aan een Domino's pizza. Wilde gewoon een kleine pizza hebben, maar dan kon weer niet: "Only large or xtra-large". En er prijkte als soda weer een 2-liter fles cola op de kaart om erbij te bestellen. Als ik vannacht om 03:00 trek krijg kan ik hier naar de nabijgelegen diners om een hamburger of zo. Wel met de auto natuurlijk, want rond dat tijdstip zijn de diners dicht maar de drive-in nog open. Ook al is het maar 100 meter, doe het op zijn Amerikaans. Is de cola op of heb je nog iets van kleding nodig? Geen probleem, drogisterijen, supermarkten (zoals Wal-Mart en Target) zijn vaak 24 uur per dag open. Zelfs vage tenten als Staples (voor kopiёren en printen) heb ik hier gezien in een 7x24 uur dienstverlening. Nee laat maar, ik maak dat kopietje gewoon overdag.

Morgen gaan we richting Washington (via Baltimore, Hard Rock cafe). Even rondkijken daar, Witte Huis, Washington Monument enzo. Moet mijn usa-bijbel er nog op naslaan wat er verder nog allemaal te zien valt. Musea zijn gratis, dus dat hobbelt ook wat makkelijker binnen. Morgen dus weer meer! Dat houdt het reizen ook leuk, steeds weer nieuwe dingen zien en beleven.

I did not have <beep> with that woman, miss Lewinsky

De inmiddels legendarische woorden van de 42e president van de Verenigde Staten, William Jefferson Clinton, staan nog in mijn geheugen gegrifd. Vorig jaar werd ik al aan hem herinnerd in Hot Springs (Arkansas). Een groot bord bij binnenkomst van het dorp eert hem, andere manieren waarop hij geёerd wordt zijn wat commerciёler, in de vorm van - hoe kan het ook anders - sigaren, maar ook t-shirts en andere zooi. Het leukste shirt wat ik tegenkwam had als opdruk een mannetje met een sigaar in zijn mond, met als onderschrift "Specially dipped voor that one kind of a taste". Hier heeft hij ook zijn bijnaam aan overgehouden, namelijk "Slick Willy". Hij zal ongetwijfeld door het "slick" voor Hilary moeten zijn gekropen toen dat pijpstertje van een Lewinsky onder het bureau van het Oval Office vandaan kwam. Tissues!

Toen ik vanmiddag langs het Capitool liep moest ik natuurlijk weer direct aan hem denken, maar ook aan die krijgsheer die hedendaags daar de scepter zwaait. Wat me opviel hier is dat je heel dichtbij mag komen, mijn verwachting was door een garde van militairen/politieagenten op respectabele afstand gehouden te worden. Je kunt bij wijze van spreken gewoon in de voortuin rondlopen, ik zou me als Bush zijnde het toch niet zo prettig vinden als jan en alleman in je tuin loopt te hobbyen, waaronder een aantal specifieke lui in Jomanda-gewaad die je oorlogtechnisch toch niet zo graag ziet komen. Hetzelfde geldt ook voor het Washington Monument, je kunt daar even naar boven als je wil. Het Witte Huis kun je uiteraard niet in maar dat mag geen verrassing zijn, sterker nog daar wemelt het van de politie, er staan zowat 3 lagen hekken voor.

Het was vandaag zondag en zeer rustig in dit ambtenaren stadje, met wel een hele ruime keur aan verschillende musea. De meesten - zo niet allemaal - zijn gratis, morgen gaan we er een paar bezoeken (waaronder met museum van American History) en verder nog even naar onder andere het Pentagon. We waren vanmiddag ietwat aan de late kant en ik was met mijn slimme harsens vergeten het adres op te schrijven van het motel wat we op voorhand gereserveerd hadden op te schrijven. Dat betekende dus onderweg bij een willekeurig motel die draadloos internet aanbiedt voor de deur te hangen en aan te haken. En dat lukte ook.

Vanavond hier bij het motel nog even in een Wal Mart rondgehangen, de mensen gaan zich weer opmaken voor Halloween editie 2007. Dit heeft natuurlijk niets met Washington te maken maar ik had vanavond mijn camera in de hand en zag die spulletjes allemaal, ik dacht ik maak mijn eigen HALLOWEEN SPECIAL 2007!!! Morgen meer nieuws van de Washington Post.

Ambtenaren gezocht

Ik voel met net rondlopen in Den Haag uit mijn tijd bij één van de ministeries; het is dat ik voor mijn werk daar moest zijn want voor de lol ga ik er zeker niet naar toe. Rond 3 uur vanmiddag stond het alweer vast richting de Interstate 495. Moest voor mijn beeldvorming alleen het getal veranderen. In Den Haag loopt in het centrum redelijk wat politie rond, hier is het natuurlijk weer lekker overdreven. Vrijwel op elke hoek van de straat staat wel een diender, zelfs eentje met een mitrailleur. Als je prat gaat op wapens ligt hier waarschijnlijk een carrière voor je weggelegd. Straten die worden afgezet om 5 motoren, een berg SUV's en politiewagens met sirenes en de hele poppenkast 5-baans breed voorbij te laten toeteren, waarschijnlijk voor 1 Mister X. Van de trafficcontroller kregen we het commando "Freeze". Ik ging maar niet bijdehand lopen doen om vervolgens doodleuk te vragen wanneer we mochten "Defrosten". De motoren waar de politie hier op rijdt zijn de echte vette witte motoren zoals je ze in films kunt zien met links een blauw en rechts een rood zwaailicht.

De oplettende lezer kan uit het voorgaande stukje al opmaken dat ik niet echt te spreken ben over deze stad. Het heeft een heel strak, compact centrum met prachtige panden met vaak grote Romeinse pilaren. Even daarbuiten wordt het al snel minder.... ik denk ik ga maar niet wachten tot het 's avonds wat gezelliger gaat worden. Iets waar ze erg scherp op letten zijn foutparkeerders, zelfs als je even stilstaat komt oom agent al met jeuk in zijn handen naar je toe gerend (al dan niet gehinderd door een gordel van hamburgers) om je een fijne prent uit te schrijven. Publieke parkeergarages zijn er genoeg, maar zodra ze de autosleutel willen bijhouden dan hoeft het voor mij niet meer. Ga maar bij je moeder de boel leegroven.

Het is natuurlijk ook zo dat het bezoeken van 5 grote(re) steden achter elkaar (net zoals je in Californiё allerlei natuurparken achter elkaar kunt doen) een beetje overkill begint te worden. Het komt goed uit dat we nu de komende dagen af gaan zakken langs de kust naar Florida door de staten Virginia, North Carolina, South Carolina en Georgia. Myrtle Beach, Seaworld in Orlando, de Everglades (lijkt me ook geweldig met zo'n hooverding mee te gaan), de 42 bruggen die naar Key West lijdt en als laatste Miami.

Voor mijn trouwe lezers van mijn weblog: waarschijnlijk is er morgen geen update omdat we bij een echte Yank-familie thuis zullen verblijven, als ik de kans krijg om bij hun even achter het internet te kruipen doe ik dat, en anders wordt het gewoon de eerstvolgende dag.

Oh ja ik kwam in het dorpje Frederick, waar we nu verblijven, een busje tegen van de GEEK-squad (zie inzet rechtsboven). Ik heb helaas de Geeks niet kunnen spotten =0). En het andere leuke wat me opviel is dat ze in Washington met halve straten werken, zie foto linksboven.

Real American Home

Voorlopig laten we het grote stedenbeleid even achter ons totdat we op 9 oktober a.s. in Miami zullen arriveren, een welkome afwisseling lijkt me. Het rijden langs ambtenarenstad Washington is zoals ze hier terecht zeggen een echte "pain in the ass", een auto met stugge stoelen zegt niets maar laat je dat zeker voelen. Drukte alom, de file was aanzienlijk maar ik moet zegen dat de automaat qua comfort toch wel een duit in het zakje doet in dergelijke situaties.

Vandaag bivakkeren we bij een twee zeer gastvrije Amerikanen, en heb ik voor het eerst in mijn leven eens de kans om binnen de muren van een Amerikaans huis te koekeloeren. Hier kom ik een open opstelling tegen, de keuken,  eetkamer, woonkamer en trap naar de bovenverdieping zijn allemaal min of meer in elkaar verweven. Als je de vlaggen etc ziet bij menig Amerikaan in de achtertuin, zie je dat ook terug in het interieur: een hangertje met USA (zie inzet), een ronde bak voor kookgerei met de stars en stripes, een lijstje met "God Bless Our Home" waar in menig Nederlands huishouden een kruis zou hangen. Hier in Yorktown heb je een specifiek zaakje genaamd "Stars & Stripes" waar je allerlei souvernirs, shirts e.d. kun kopen waarvan je - en dan druk ik me voorzichtig uit - in ieder geval kunt opmaken met welk land het te maken heeft. Ik heb een leuke deurmat gekocht, met de tekst "You bet your red, white and blue: We're American!". Verder heeft Yorktown een historisch stadscentrum, en 2 Super Wal-Marts en 1 K-Mart op 1 vierkante mijl. En een hele boel Rednecks als inwoner. Just for the record....

Vanavond gaan we wat eten, iets van een steakhouse geloof ik. Als ik nog tijd heb vul ik dit nog eventjes aan. Gotta go.

Carolina's in Cruise Control

Een echte beleving vanochtend om 08:00 "Right on the nose" was een eveneens echt Amerikaans ontbijt. Het zal menigeen niet verbazen dat het natuurlijk "bigger" en volgens hun ook "better" is. Er werden scrambled eggs klaargemaakt met daar overheen gesmolten reepjes Cheddarkaas met stukjes saucages erbij (platgemepte stukjes braadwordst in een krokant jasje) en een sneetje toast. Erg lekker, natuurlijk een veel grotere mok koffie erbij, meer jus d'orange en een grote bak echte patriot-boter =0). Afijn we houden het erop dat alles groter is, discussies hierover aangaan verlies je geheid dus doe maar gewoon gezellige klets.

Qua afstand viel er vandaag wat in te halen vanwege ons ingelaste bezoek in Yorktown. In ruim 550 mijl hebben we ons een weg gebaand door de staten North en South Carolina, met als tussenstop Myrtle Beach. North Carolina is qua landschap erg vlak en weinig bosrijk. Er zijn langs de weg veel boerderijen te zien waar katoen wordt verbouwd. Wat ook eens te meer opvalt (maar dat is in andere staten ook het geval) is de afwisseling van leuke tot mooie en grote huizen met daartussen de trash-campers en krotten waar Dakloze Dirk zich nog te goed voor zou voelen. Sommigen vinden het leuk om hun oude verrotte verroeste Dodge in hun voortuin van 3 vierkante kilometer te poneren. Anderen laten hun auto naast hun trekker en ander werktuig staan, waar aan de kleur van de roest is te zien dat ze er allemaal al evenveel decennia staan. Meestal zijn de huizen van hout en de kerken van steen gebouwd. South Carolina is wat bosrijker maar ook voornamelijk vlak, maar verder grotendeels hetzelfde beeld als haar zusterstaat. Oh ja ook de mannen in vrouwenkleren die graag fotograferen lagen vandaag ook op de loer; een flitsapparaat sneaky in het gras. Altijd blijven opletten dus.

Myrtle Beach is echt een plek waar op het moment je aan komt rijden al het gevoel krijgt dat het leuk gaat worden. Het barst op de hoofdweg zeg maar van allerlei etensgelegenheden, winkels etc (klik HIEERRRR voor je beeldvorming), daar vlakbij heb je een leuk en vooral groot toeristenparadijs. Je waant je meteen op Pier 39 in San Francisco, alleen is het hier veel groter. Allerlei leuke restaurantjes, leuke gift-shops, muziek, artiesten, het heeft gewoon een gezellige sfeer. Toevallig was ook de Bikers Week aan de gang (zie inzet linksboven) met allerlei echte Amerikaanse motoren. Heb die lui van Orange County Choppers niet meer gezien maar ik verwacht die "El Snorro" daar wel. Er is een brug over een riviertje daar, als je even over de leuning koekeloert zie je flinke karpers indiscrete mondbewegingen maken, toen ik een paar meter verder keek zag een kauwgombal-achtig automaatje waar je voor 25 dollarcent wat visvoer kon kopen. Als je er bent, gewoon even doen voor de gein. Is leuk om 50 karpers en 12 eenden op dat beetje voer af te zien komen. Verder heb je allemaal leuke barretjes enzo (zie Kermit hierboven), Fat Tuesday zit daar, afijn leuk om daar rond te struinen! Aanrader! En wat ik voor mij persoonlijk wederom tegenkwam dit jaar, is een vrachtwagen met mijn naam erop (zie inzet).

We zijn nu weer keurig op schema, morgen op het gemak afzakken naar het zuiden. Het is ca 280 mijl naar Orlando, weet nog niet of we dat in 1 keer gaan doen maar we gaan er wel dicht tegenaan zitten. Ik verwacht in Orlando Shamu de orka a.s. vrijdag zijn tanden te poetsen en Clyde & Seymour een pootje te geven. Er valt nog genoeg te zien in Florida, dus hou je ogen open en je internet aan!

Ladies and Gentlemen.... WE GOT HIM!!

Soms kosten dingen gewoon tijd om het goede tegen te komen. Geduld is een schone zaak, ook in dit land. Toen ik dacht alle hoop opgegeven te hebben in een Engels sprekende Paki van een super 8 motel, was het eindelijk zover, we hebben hem gevonden!!! Een zeer vriendelijke Paki in een motel in Hardeeville (vlakbij Savannah), met de 3-eenheid: 1. Engels-sprekend 2. Vriendelijk en 3. Servicegericht. Vanochtend bij het bakken van een lekker wafeltje (wat ik nog nergens was tegenkomen, dus ik moest het gewoon even uitproberen) kwam hij al aangesneld met een nieuw bakje beslag, bakte onmiddellijk mijn wafel af, keurig op een bordje met mes, vork, kuipje boter en kreeg keurig de fles stroop aangereikt. Votes from the Dutch jury: 12 points!

Met zo'n goede service ga je met een goed gevoel op pad naar de volgende bestemming. Dat werd lichtelijk in de zeik gezet door korte maar flinke regenbuien terwijl de zon volop scheen met een vochtige temparatuur van zeker 30 graden. Elke staat heeft zijn eigen 'naam', die van Florida is - en terecht - de Sunshine State. Dit is geen plek om meters te maken zoals we in New York hebben gedaan, want de warmte is hier heel anders. Een plan de campagne was er vandaag eigenlijk niet, gewoon zien waar het schip strandt en dat werd Daytona Beach. In deze periode is het plaatstje nagenoeg uitgestorven, maar is het toch leuk om er even rond te lopen en volgens mij kan het best leuk zijn in de zomer (alleen véél te warm). Er was nog een enkele surfer te bekennen, er is een pier met een kabelbaantje en verder kun je gewoon lekker aan het strand liggen. Het water is al lauw, dus ideaal geschikt voor mensen met koudwatervrees. Daytona Beach staat er natuurlijk bekend om dat je met je auto het strand op kan, helaas waren alle "Beach Ramps" (zoals ze de opritten naar het strand noemen) afgesloten vanwege het hoogtij. Een kaartje kost overigens 5 dollar om met je auto het strand op te gaan. Morgen nog maar een poging wagen dan. De straten zien er overigens keurig net uit, met palmbomen en kruispunten bestraat met een soortement van aqua-motief van trommelkasseien.

De Bar-B-Q op de foto doet vermoeden dat deze in Daytona Beach te vinden is, maar niets is minder waar: deze schuur bevindt zich in Ormond Beach, een ander kustplaatsje op 10 mijl ten noorden van Daytona. Ik heb hier vanavond even gebikt en een gaaf T-shirt gekocht. Als je weinig tijd hebt kun je hier goed terecht, het is net alsof ze op voorhand al weten wat je wil hebben. En met dat rokende logo buiten, daar zijn Amerikanen gewoon goed in; echte eye-catchers. Het moet allemaal groter, opvallender, kleurrijker, rokender afijn noem het maar op.

Voor de liefhebbers heb ik hier een kleine impressie van Myrtle Beach en Daytona Beach (klik HIERRRRO). Morgen een ontspannend dagje qua af te leggen afstand, slechts 146 mijl van ons motel naar Orlando via Cape Canaveral en Gatorland. Zaterdag is gereserveerd voor SeaWorld, ook daar ben ik erg benieuwd naar.

Naar de maan, mars en terug

Zoals we gisteren onze held hadden gevonden, zo stoned als een ons makreel van ongeloof verblijven we deze en tevens ook laatste avond bij de Red Carpet Inn in Orlando. Deze Paki spreekt weliswaar goed Engels, is vriendelijk maar al zijn overige rapportcijfers schrijf ik met diep-donkerrood. Nog veel roder dan zijn eigen uithangbord. Maar bekijk het gewoon positief: je moet gewoon mindere ervaringen opdoen om de goede te kunnen waarderen. Of zoals Nicolas Cage in de film "Gone in 60 seconds" zeer terecht zei: "If you don't lose, you can't appreciate victory".

Ondanks dit hebben we een hele leuke en informatieve dag gehad op het Kennedy Space Center in Cape Canaveral, Florida. Dit immense complex heeft veel attracties, er zijn informatiecentra over het onstaan van de ruimteluchtvaart, een IMAX-theater met voorstellingen alsof je in een ruimteveer zit (aanrader!), je kunt een simulator in een spaceshuttle doen en er zijn bussen die rondjes rijden naar bijvoorbeeld hallen waar exemplaren van enorme rakketten en brandstoftanks tentoongesteld zijn. Wat je helaas niet mag zien (althans de bus rijdt er niet naar toe) is het platform waar de spaceshuttle wordt gelanceerd. Wat ook heel opvallend (en leuk) is de manier waarop de buschauffeurs je entertainen tijdens de rit. Ze rollen hun Slick Willy niet aan een honkbalknuppel op of zo, maar zeker is wel dat 1 van de functievereisten het hebben van humor is. Met opmerkingen zoals "I hope you've enjoyed the ride, my name is Tony. If you did'nt, my name is Dave" of "And now we are going through some security measurements, one of them is that I am going to drive with my eyes open"=0) maaien ze de hele bus mee plat. Al met al moet je een hele dag uittrekken om dit te zien, zeker als er nog gereden moet worden. Prijs is overigens 40 dollar entree. Oh ja ze zijn op het park behoorlijk commercieel als het gaat om eten en drinken: ik moest vanmiddag 4.86 dollar afrekenen voor 1 zakje m&m's en 1 snikkers (king size, dat dan weer wel). Of ze met een godsgruwelijke noodgang (mach 3 of zo) van de welbekende trap zijn gepleurd, echt niet fris! Je kunt proberen om je eigen voer mee te nemen, maar ook hier zijn er grondige checks met metaaldetectiepoorten en ik weet niet of ze zelf meegebrachte etenswaren en drinken toelaten op het park. Aan de prijzen te zien zal het wel van niet =0). Wat je ook veel ziet op dit park overigens zijn van die melkert-werkers die zich - op het moment ze een heus NASA-uniform aanhebben - lekker hard blèren alsof het een lieve lust is wanneer ze je toegang moeten geven door een deur, terwijl het voor de rest allemaal geen ene reet voorstelt voor hetgeen ze moeten doen. Anderen doen functie als een Uitgang-bord om je de juiste weg naar buiten te dirigeren. Zet er gewoon een bord neer en je bent ook klaar, ik denk dat dit nog een erfenisje is van Slick Willy om de mensen aan het werk te houden.

Al met al een leuke en leerzame dag en ik raad eenieder aan die in buurt is of gaat komen zeker een bezoekje te brengen aan het Kennedy Space Center. Als je van strand houdt kun je daar ook prima verblijven aan Cocoa Beach, lijkt me ook wel een gezellig plaatsje. Morgen is Sea World aan de beurt, daarna zullen we afzakken richting de Everglades. Voor liefhebbers van Shamu de orka en Clyde & Seymour, tune in tomorrow!

BTW meer foto's zien alvast? Kilk hierrrrrrrr of in de fotogallerij. Alle foto's van Daytona heb ik ook bij de fotogallerij gezet.

Bello, zoek auto!

In Orlando kun je je prima vermaken. Voor jong en oud, krom en kreupel is er wat wils. De belangrijkste attracties zijn Sea World, Universal Studios en Disney World, verder heb je nog andere leuke attracties zoals daar zijn het Ripley's "Believe it or not" museum (klik hierrrrr) en de Wet 'n Wild.  Het is sowiezo al leuk om even International Drive helemaal af te rijden, overal attracties, eettentjes, winkels en het is heel leuk aangekleed.

Onze voor de hand liggende activiteit van vandaag was een bezoek aan Sea World, een typisch familiepark. Ook hier zijn ze weer voorzichtig, je tas wordt operatief met een fijn stokje gecontroleerd op wapens en ander tuig. Ook wel een prijzig park om binnen te komen (begint bij 70 dollar inclusief tax) maar zeker de moeite waard. De 2 shows die in ieder geval niet gemist mogen worden zijn de Whale & Dolphins Cove en de Shamu-show in het Shamu-stadion. Het devies van dit park is in ieder geval: kom op tijd voor de show, minimaal een half uur voor een goede plek. De eerste ca 15 rijen vooraan zijn de zogenaamde "Soak Zones" (vrij vertaald wordt je er zeiknat van). Amerikanen zijn niet van het type "ik kom wel 1 minuut vantevoren" want dat werkt hier dus niet. Vanwege het hete weer en het feit dat je nat kunt worden zijn de bovenste rijden in het stadion eerst bezet, dan verder naar onderen toe. De shows zijn heel mooi om te zien, met muziek, dansers, kunstzwemmers en de interactie met de dieren. De dolfijnen en walvissen maken je het niet zo moeilijk op de voorste rijen, als je een echte goede douche wilt hebben dan moet je gewoon vooraan aanschuiven bij Shamu. Dit enorme beest neemt tijdens de show een enorme aanloop (of hoe noem je zoiets onder water) en geeft je een partij een koude douche, geweldig! Zeer aangenaam met een temparatuur van plus 30 graden en weinig wind.

Verder heeft het park nog de Clyde & Seymour show, deze attractie was helaas gesloten. Verder vind je er roze flamingo's, schilpadden, krokodillen, er zijn bassins met haaien, pinguins, zeeleeuwen, je kunt een achtbaan in en voor kinderen heb je onder andere Shamu's Happy Harbor. Ook hier had je weer van die lui met die fantastische functies, zoals daar zijn "verkeersleider verse paardepoep" en de "Pas op het opstapje van de roltrap" controleur. Ach het houdt ze bezig. Leuke dag gehad, en nu kom ik eigenlijk pas tot de kern van mijn column zoals ik deze betiteld heb. Bello, zoek auto! slaat op dat het handig is even te controleren in welk parkeervak je staat op een terrein van ruim 6700 parkeerplaatsen voordat je enthousiast het park op wil gaan. Ik was vanmiddag in ieder geval niet alleen aan het zoeken; men heeft hier als extraatje op de autosleutel de zogenaamde "Panic Button" (paniek-knop) zitten, waarbij je auto lekker luid gaat toeteren als je in de buurt staat, opdat je je benzineslurper makkelijker kunt vinden. Eindelijk gevonden nog even naar het Hard Rock cafe gegaan, dat was al een missie op zich omdat deze zich op de Universal Studios park bevindt en je weer gezeik krijgt dat je moet gaan parkeren voor een dollar of 10 terwijl ik maar 5 minuten binnen moet zijn. Even ergens sneaky de auto neer en rennen! Overigens ook erg gaaf om daar rond te lopen, het Hard Rock cafe daar is enorm groot en is gebouwd als Colosseum-replica. Erg mooi, ik kom hier later nog wel eens terug.

Uiteraard heb ik een compilatie gemaakt van echt hele mooie foto's van Shamu de orka en de dolfijnen/walvis show. Klik daaaarrrrrrrr

Beste Ombudsman

Het reizen in Amerika is - zeker als je een keer hebt gezien hoe je dat kunt doen - een makkelijke opgave. Er zijn motels genoeg, de parkeerplaatsen zijn veel ruimer, openbare toiletten te over om nog maar te zwijgen van het aanbod aan eten, drinken en supermarkten. Je hoeft hier in ieder geval niet voor de klok te rennen als de Albert Heijn zijn deuren gaat sluiten.

Als je eenmaal wat meer "all-round" begint te worden gaat het eisenpakket wat je hebt ook wat concretere vormen aannemen. Eén van de basiscriteria die ik bijvoorbeeld aan een motel stel is dat zij voorzien in een internetverbinding. Toch blijkt het voor menig moteluitbater die het internet-evangelie op hun website/reclamebord predikt lastig te zijn om hiervoor voldoende volgelingen te krijgen. De ene keer hebben ze alleen fatsoenlijk bereik in hun lobby, de andere keer zeggen ze doodleuk "dat het gewoon even niet beschikbaar is" of je wordt om de haverklap van en aan je internetverbinding geholpen. Vandaag heb ik er echt genoeg van, geen verbinding. Dus nu moet ik in de auto stappen om vervolgens bij een ander voor de deur te gaan staan om even het internet op te kunnen. Aan de andere kant, blij dat de techniek er is anders had ik helemaal niets. Beetje naar dat fijne HBO zitten kijken hier, ook geen ene reet aan. Dus: voordat je een kamer reserveert bij een motel, kijk eerst even met je laptop of het zaakje werkt voordat je met hun in zee gaat. Of stel de volgende vraag: Hebben jullie een werkende (draadloze) internet verbinding te ontvangen op alle kamers? Beste Frits Bom, uw hulp is geboden! Ik kan in ieder geval aanwijzen op de kaart waar Amerika ligt.

Na deze klaagzang kan ik het nog wel even hebben over wat we hebben gedaan vandaag: en dat is bar weinig. We zijn even naar Palm Beach gereden, een heel strak en schoon rijkeluisdorp. In het centrum bij City Place heb je veel restaurants en winkels, als je er langs loopt weet je al snel genoeg dat je met voldoende flappen daar wel ergens terecht kunt. Vanmiddag was het gewoon te warm om daar te blijven rondlopen, we hebben hier een motel met zwembad (die ook daadwerkelijk open is) dus dat is prima voor een stukje verkoeling.

Morgen gaan we op het gemak naar de Everglades, de afstanden die we nu nog moeten afleggen zijn allemaal kort dus kunnen we ook wat flexibeler zijn in ons gaan en staan. Morgen wordt het hoop ik weer een dag waar we weer wat meer kunnen zien en beleven, maar dit was ook wel eens lekker om even te nixen. Bis morgen.

Sneekweek

Soms sta je er versteld van hoe dicht je bij de natuur kunt staan. Doorgaans is het bezoeken van een natuurpark een leuke bezigheid en een moment van onthaasting uit de drukke buitenwereld, maar zeker ook een welkome afwisseling als stedenliefhebber. Het lieve kleine konijntje van zanger Henk (die gelukkig net de grill van onze Dodge wist te ontwijken), een eekhoorntje, een hertje, dat geloven we allemaal wel. Zelfs overstekende smurfen die van rechts komen, want daarvoor gaat de rem er helemaal niet op. Nee, vanmiddag was het tijd voor de Everglades, het hol van krokodillen, slangen en vele andere diersoorten. Hieronder zal ik u een klein verslag doen uitbrengen alsmede enkele handige tips om uw verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.

Rond de Everglades zijn er verschillende binnenkomstpunten ofwel Visitor Centers, waar je kaarten en informatie kunt krijgen over het park. Ik denk dat de handigste entree de "Ernest F. Coe"-Visitor Center is, te bereiken via het plaatsje Homestead. Vandaaruit kun je in zo'n 36 mijl naar het Flamingo Center rijden, waar je een 2 uur durende boottocht kan maken naar plekken waar flamingo's en krokodillen leven. Op die route heb je verschillende "lookouts", waarvan de Royal Palm de beste plek is als je krokodillen en ander gespuis wilt zien. Rond het park heb je onder andere de Shark Valley en de Alligator Farm, waarvan ik de laatste heb bezocht. Je kunt het beste 's morgens in het Everglades Park een rondvaart doen op de Flamingo-boot zal ik maar zeggen, 's-middags heb je een strak schema wat je in de Alligator Farm kunt afwerken. Vanmiddag had ik om 16:00 de Sneek-show (slangenshow voor de minder Engels-bedrevenen onder ons), om 16:25 de Airboat door de Everglades en om 17:00 het dier waarvan Steve Irwin altijd de magistrale kunst meester was van de leeftijd te schatten van het mannetje door even onder de gordel te graaien =0), en dat is natuurlijk de krokodil.

De Alligator Farm is een klein park maar mag zeker niet terzijde worden gelaten. Ze hebben keurig hun shows gepland zodat je keurig het schema Slang - Krokodil - Luchtboot kunt afwerken. Een alleraardigste jongedame gaf op een heel leuke manier informatie over verschillende slangen, liet er een paar zien en met de grootste krijger mocht je zelf nog even op de foto. Vanmiddag waren er 3 kleine mannetjes van een jaar of 4/5 wat een leuke bijna-wurgpoging werd. Daarna kon je door naar de "Airboat", ook net zoals in de Kennedy Space Center weer een "chauffeur" met voldoende humor. Het begin is rustig, wat leuk is dat er nieuwsgierige varkensneus-schildpadden rondzwemmen die nieuwsgierig even een kijkje kwamen nemen bij de boot. Even later word je gesommeerd om de verspreide watten in je oren te stoppen, de propellor gaat om volle toeren en dan scheur je over het grassige water (klik hieerrrr voor je beeldvorming). Een aantal keren ga je 360 graden in het rond waarbij je goed nat kunt worden, het water is zo warm dat het best wel prettig is. Absoluut een aanrader om te doen.

Alvast meer willen zien? Zie hier de compilate van deze aflevering.... klik maar eens hieerrrrrrrrr

Wat vandaag niet hoeft, kan morgen wel

Over het algemeen ben ik de afgelopen weken gewend geraakt aan de gretige alertheid/servicegerichtheid van bijvoorbeeld winkelpersoneel of serveersters op jou als klant zijnde. Servicegerichtheid is een goede zaak maar je kunt overdrijven natuurlijk (daar reken ik de categorie moteluitbater/tankstationmedewerker niet bij, zij zullen eerst nog wat andere trainingen moeten afwerken om aan de volgende les voldoende gegrond te kunnen beginnen). Toch blijkt deze alertheid naarmate de vakantie zijn einde nadert toch wat af te nemen. Hoe zuidelijker, hoe luier denk ik dan. Dat gevoel oversteeg me helemaal toen ik vanmiddag in Key West een pin bij het lokale Hard Rock cafe wilde aanschaffen. De griet van dienst was druk al kauwgumknauwend aan het bellen, en bleek zich in eerste instantie niets van mijn interesse in een zeker produkt aan te trekken. Het is dat ik er moest zijn, anders had ze keurig de tekst op de rug van mijn t-shirt kunnen lezen. Na enig geduld betracht te hebben verontschuldigde ze zich alsnog en we konden overgaan tot de orde van dat moment. Het zal wel het weer zijn denk ik.

Key West is het zuidelijkste puntje van de "Keys', te bereiken over de "Overseas Highway 1" vanuit Homestead. Een leuke rit die na Islamorada Key leuker wordt om te rijden; je wordt dan onder andere over de "7 Mile bridge" geleid waarbij je een prachtig uitzicht hebt over aan de ene kant de Atlantische Oceaan en aan de andere kant de Golf van Mexico. Bovenstaande foto komt wel aardig in de buurt van wat voor je uitzicht je voor je kunt nemen. De rit is leuk en redelijk lang (160 km) maar het verveelt niet. Je kunt hier en daar eens stoppen om van het uitzicht te genieten. Wat ook opvalt overigens is dat de benzineprijs tussen het begin en het eind van de Keys 25 dollarcent per gallon scheelt. Eenmaal in Key West aangekomen merk je sterk Cubaanse invloeden (je hebt verschillende kleine kraampjes waar ze sigaren verkopen), overal gezellige cocktailbarretjes en kleine restaurantjes, muzikanten op steeldrums, overvol met allerlei gift-shops en t-shirt toko's, al met al heel gezellig om te zijn en eigenlijk om je eens een paar keer goed vol te tanken. Je ziet van die gebruinde types rondlopen in hawaii-shirt op hun fietsje, waarvan ik het idee kreeg dat het leven hier best wel ontspannen is. En dat is het gevoel wat menigeen hier ook heeft hier volgens mij, lekker rustig aan en doen waar je zin in hebt. Ik voel me moreel verplicht bij deze om hier nog eens terug te keren want het bezoek was veel te kort. Oh ja, nog een tip voor een te gekke giftshop: Montage Key West, hier verkopen ze een breed scala aan mooie houten borden voor aan de muur over van alles wat met de Keys te maken heeft. Ik heb er een paar gekocht, waarvan het varkentje Porky er 1 van is (zie inzet rechtsboven).

Vanavond zijn we gearriveerd in Miami North Beach, het verkeer op de Interstate 95 was aardig druk, maar gelukkig kon onze Neef Stanley op de HenkHenk ons prima omleiden. Morgen hier in de stad even rondkijken, Little Havana is een soortement van Cubaanse wijk hier, lijkt me leuk om even rond te kijken. Voor de liefhebbers van wat meer foto's van de Keys, dat kan door hieeeeerrrrrrrr te klikken.

Bouwvaria

Als je nu in Miami zou rondlopen, zou je het gevoel kunnen bekruipen dat er hier het één en ander is voorgevallen wat de bouw van verschillende panden als oorzaak heeft. Gelukkig is dat niet het geval maar de stad staat nu althans wel flink in de steigers. Er worden flinke appartementcomplexen neergezet aan de kust en in de stad, overal bouwvakkers met de bekende helmen volgestickerd met bekende leuzen die de oplettende lezer toch ondertussen bekend mogen zijn. En als je niet hebt opgelet, dan is logisch nadenken de remedie. En wat doet een bouwvakker als ie op krachten moet komen? Dan zie ik zo'n gamma-knijter tot minimaal 3x achter elkaar een re-fill halen bij de lokale Burger King, hij zal de suiker nodig hebben in deze hitte.

Warm is het hier nog steeds, al zijn de weersomstandigheden hier een beetje om te wennen. Het blijft qua temperatuur rond de 30 graden, luchtvochtigheid is hoog maar ze kennen hier korte, soms hevige regenbuien terwijl de zon blijft schijnen en het gewoon warm blijft. Dat is niet alleen in Miami zo - eigenlijk is dat in heel Florida wel merkbaar. Vanmiddag was er ook zo'n korte hoosbui, 20 minuten later kon je als je over straat liep al bijna niet meer zien dat het had geregend.

Leuk is hier (voor wat we vandaag hebben gedaan) is in het centrum langs Biscayne Boulevard te lopen, Market Place is wel leuk om even doorheen te lopen. Veel (souvenir)winkeltjes, je kunt een rondvaart doen met een soort speedboat en je hebt wat eetgelegenheden op de 1e verdieping in dat winkelcentrum zeg maar waar het virus "Vreten kreng" heerst. Het is net alsof ze staan te vissen met prikkertjes met hun "aas van de dag" over de toonbank staan te zwaaien in de hoop dat iemand toehapt. En als je ze niet wil zien, ze roepen heus wel naar je! Wat ik uit mijn USA-bijbel nog kon halen is dat Little Havana wel leuk blijkt te zijn, hier ga ik morgen maar eens op het gemakje kijken. Ook heb je ergens op Ocean Drive geloof ik de bekende rollerskaters, trafo's, bodybuilders en ander grut rondlopen. Klusje voor morgen, niet te veel. Houden we nog even tijd over om in het zwembad te hangen met de homeys.

Wie kent Miami Vice niet meer..... niemand toch? De volgende compliatie van wat foto's van vandaag worden begeleid door Jan Hammer's "Crocket's Theme"... klik maar hierrrro!

Sigaren en Art deco

In verschillende Amerikaanse steden (zoals bijvoorbeeld San Francisco en New York) zie je de dezelfde etnische verwevenheid terug in het stadsbeeld, in de vorm van Chinatown en Little Italy. Miami heeft Little Havana, wat zich concentreert rond 8th street (Calle Ocho). Hier zie je veel kappers, kleine marktkraampjes en allerlei winkeltjes. En je kan er prima sigaren kopen. Veel muurschilderingen, gekleurde tegels, mensen spreken geen woord Engels. Ik ben zelf nog nooit in Cuba of de Dominicaanse geweest maar misschien is dit wel goed voor het beeld wat ik er van heb gekregen. Geinig was ook een parkje speciaal om domino te spelen. Leuk om even door te wandelen, het was erg warm en dat zag je ook terug aan de mensen op straat. Beetje lui hangen en maar "mañana mañana roepen". Ik ben in Cuba!

Dan even naar Ocean Drive gereden. Het mooiste gedeelte met het mooie strand, boulevard, Art Deco hotels is te vinden tussen 6th en 23rd street langs deze straat. Het zit er vol met restaurantjes, winkels en je kunt zelfs Chevrolet Corvette's en Lamborghini Diablo's huren. Niet dat je in dit land daar iets aan hebt maar als je geen vrienden hebt kun je altijd proberen op die manier er toch aan een paar te geraken. Het was kennelijk wel goed naseizoen, geen rollerskaters, travestieten, surfers of stoere badmeesters gezien. Doet me gelijk aan onze aller Drankbak David Hasselhof denken (alias Mitch Buchannan), maar dat was in Santa Monica, Los Angeles en niet hier. Al met al zeker de moeite waard om weer de bekende compilatus compassus te maken, klik hieerrrro.

Oké even een korte terugblik op de afgelopen 3 weken. Het waren 3 weken waarbij ik ontzettend veel heb gezien en veel verschillende indrukken heb opgedaan. Het gros was zeer positief, een aantal dingen zou ik achteraf juist niet hebben gedaan/bezocht en weer andere plekken zou ik weer wat langer willen blijven maar dat liet de planning weer niet toe. Als je 3 weken reist met een afstand van 5000 kilometer kun je ook niet anders, het is eigenlijk dan meer een ontdekkingsreis die je doet. Een nadeel is - zoals ik net al aangaf - dat wanneer je ergens bent en het bevalt je gewoon je niet lang genoeg kunt blijven. De vruchten die je daarvan plukt zijn daarentegen wel dat je in een volgende trip daar beter rekening mee kunt houden. Al met al ben ik weer 3 weken ervaring rijker in het reizen door de USA en het zal zeker niet de allerlaatste keer zijn geweest.

Tot volgend jaar! Tijd om weer te gaan sparen =0(